Μετά τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των υπουργείων Εξωτερικών Ελλάδας και Βουλγαρίας, σε συντονισμό με τα συναρμόδια υπουργεία Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ολοκληρώθηκε πρόσφατα η συμφωνία για τη χρήση των υδάτων του ποταμού Άρδα. Κατόπιν τούτου, στις αρχές του τρέχοντος μήνα, οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών, Γιώργος Γεραπετρίτης και Γκεόρκ Γκεοργκίεφ, υπέγραψαν Κοινή Δήλωση, με την οποία «εξασφαλίζεται η παροχή από τη Βουλγαρία ικανής ποσότητας ύδατος για περίοδο 5 ετών, διασφαλίζοντας έτσι την ομαλή και αδιάλειπτη λειτουργία του αρδευτικού συστήματος και της αγροτικής παραγωγής στην ακριτική περιοχή του Έβρου, μετά τη λήξη της σχετικής εξηκονταετούς διακρατικής Συμφωνίας Ελλάδας – Βουλγαρίας».
«Η είδηση για την υπογραφή της συμφωνίας προκαλεί ανακούφιση στους παραγωγούς της περιοχής καθώς όλη η τοπική οικονομία στηρίζεται στο νερό από τη Βουλγαρία», επισημαίνει, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Γιώργος Καμπάς, διευθυντής Υδάτων Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης. Χαρακτηρίζει, παράλληλα, πολύ σημαντικές τις συμφωνίες αυτού του είδους καθώς, όπως υπογραμμίζει, καθορίζουν τις ποσότητες των υδάτων που μέσω των υδάτινων συστημάτων φτάνουν στην Ελλάδα από τις γειτονικές χώρες.
Το γεγονός αυτό αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα, αν ληφθούν υπόψη τα δεδομένα που δημιουργεί η κλιματική αλλαγή καθώς, όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής υδάτων Κεντρικής Μακεδονίας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης, Στυλιανός Ταμβακίδης, «υπάρχει ένα άτυπο υδρολογικό μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο κάθε δέκα χρόνια υπάρχουν τρία άνυδρα έτη και οι περίοδοι ξηρασίας επαναλαμβάνονται. Σε αυτές τις περιόδους το πρόβλημα της λειψυδρίας είναι εντονότερο και η ζήτηση για νερό μεγαλύτερη».
Τα διασυνοριακά ποτάμια
Το ζήτημα, ωστόσο, των διασυνοριακών υδάτων είναι ευρύτερο καθώς εκτός από τον Άρδα και τον Έβρο, αφορά ακόμη τον Νέστο (που πηγάζει από τη Βουλγαρία, περνά ανάμεσα από τη Μακεδονία και τη Θράκη και εκβάλλει στο Θρακικό πέλαγος), τον Στρυμόνα (που από το βουλγαρικό έδαφος περνά στην Ελλάδα και την περιοχή των Σερρών) καθώς και τον Αξιό (που πηγάζει από την περιοχή ανάμεσα στην Αλβανία και το Κόσοβο, διασχίζει τη Βόρεια Μακεδονία, εισέρχεται στο ελληνικό έδαφος και εκβάλλει στον Θερμαϊκό Κόλπο).
«Εμείς είμαστε κατάντι χώρα και ουσιαστικά εξαρτώμαστε από το τι νερό θα αφήσουν να κατέβει σε εμάς οι χώρες που είναι ανάντι, δηλαδή η Βόρεια Μακεδονία και η Βουλγαρία. Και γι’ αυτό τον λόγο, επειδή θα πρέπει να διασφαλίζεται ελεύθερη ροή των υδάτων, θα πρέπει να υπάρχουν διακρατικές συμφωνίες, για να μην υπάρχουν προβλήματα σε περιόδους λειψυδρίας», προσθέτει ο κ. Ταμβακίδης.
Για τον Νέστο, ο κ. Καμπάς αναφέρει ότι υπάρχει διασυνοριακή συνεργασία με τη Βουλγαρία που λήγει το 2031. Διμερείς συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας υπάρχουν, επίσης, για τη συνεργασία στην παρακολούθηση και τον έλεγχο των υδάτων του Στρυμόνα, ενώ από τις διευθύνσεις υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης δεν γίνεται κάποια αναφορά σε ύπαρξη συμφωνιών για τον Αξιό, παρότι είχαν ξεκινήσει συνομιλίες από τη δεκαετία του ’70 για το συγκεκριμένο θέμα μεταξύ Ελλάδας και τότε Γιουγκοσλαβίας.
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Ταμβακίδης μιλάει για το πλαίσιο που απορρέει από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις κοινές λεκάνες απορροής και πλημμυρών, το οποίο οφείλουν να εφαρμόζουν οι ευρωπαϊκές χώρες, καταρτίζοντας κοινά σχέδια διαχείρισης. Στο ίδιο πνεύμα, ο κ. Καμπάς τονίζει τη σημασία εναρμόνισης των χωρών μελών της ΕΕ με την ευρωπαϊκή οδηγία για το νερό.
πηγή ΑΠΕ
