Οι 7 ψυχικές δυνάμεις που ανέπτυξαν όσοι μεγάλωσαν στις δεκαετίες του ’60 και του ’70

Τι κοινό έχουν όσοι μεγάλωσαν χωρίς κινητά, Wi-Fi και social media; Σύμφωνα με την ψυχολογία, οι άνθρωποι που πέρασαν τα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 ανέπτυξαν ψυχικές δυνάμεις που σήμερα θεωρούνται σχεδόν «σπάνιο είδος».

Η ψυχολογία επισημαίνει ότι το κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει ένας άνθρωπος επηρεάζει καθοριστικά τον τρόπο σκέψης, τη συναισθηματική ανθεκτικότητα και την αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής.

Ακολουθούν 7 χαρακτηριστικά που, σύμφωνα με την ψυχολογία, ξεχωρίζουν έντονα σε εκείνη τη γενιά:

1. Αντοχή στην απογοήτευση

Η έλλειψη άμεσων λύσεων και ευκολιών δίδαξε την υπομονή. Όταν κάτι δεν λειτουργούσε, έπρεπε να περιμένεις ή να βρεις μόνος σου τρόπο να το διορθώσεις. Η ψυχική αντοχή απέναντι στη ματαίωση έγινε βασικό εφόδιο ζωής.

2. Ανεξαρτησία χωρίς ανάγκη επιβεβαίωσης

Η νοοτροπία της αυτοδυναμίας ήταν δεδομένη. Οι άνθρωποι μάθαιναν να λύνουν προβλήματα χωρίς να περιμένουν έπαινο ή αποδοχή. Σε αντίθεση με τη σύγχρονη εποχή της συνεχούς έκθεσης και των κοινωνικών δικτύων, η αυτοεκτίμηση βασιζόταν σε εσωτερικά κριτήρια.

3. Λειτουργική διαχείριση συναισθημάτων

Παρότι συχνά επικρατούσε η αντίληψη της «σκληρότητας», πολλοί ανέπτυξαν την ικανότητα να βιώνουν δύσκολα συναισθήματα χωρίς να παραλύουν από αυτά. Η ψυχολογία αναγνωρίζει αυτή τη στάση ως πρακτική συναισθηματική ρύθμιση.

4. Κοινωνική αυτοπεποίθηση μέσα από άμεση εμπειρία

Οι κοινωνικές σχέσεις ήταν κυρίως δια ζώσης. Οι συνεχείς πραγματικές αλληλεπιδράσεις καλλιέργησαν κοινωνική αυτοπεποίθηση και προσαρμοστικότητα, δεξιότητες που σήμερα συχνά υποκαθίστανται από ψηφιακή επικοινωνία.

5. Νοοτροπία επιβίωσης και πρακτικότητας

Η εφευρετικότητα και η εξοικονόμηση πόρων ήταν απαραίτητες. Αντί για αντικατάσταση, υπήρχε επισκευή και επαναχρησιμοποίηση. Η ψυχολογία συνδέει αυτή τη στάση με την ενεργητική αντιμετώπιση προβλημάτων και την αίσθηση ελέγχου.

6. Υπομονή και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός

Οι ρυθμοί ζωής ήταν πιο αργοί και η αναμονή θεωρούνταν φυσιολογική. Σχέδια και στόχοι χτίζονταν σταδιακά, καλλιεργώντας επιμονή και ψυχική ανθεκτικότητα.

7. Σταθερή προσωπική ταυτότητα

Ίσως το πιο σπάνιο χαρακτηριστικό σήμερα. Η ταυτότητα διαμορφωνόταν μέσα από εμπειρίες ζωής και όχι μέσα από εικόνες ή ψηφιακές συγκρίσεις. Η αυτοεκτίμηση δεν εξαρτιόταν από την προβολή, αλλά από την πραγματικότητα της καθημερινής ζωής.

Σχετικές δημοσιεύσεις