Σύμφωνα με τα αρμόδια στελέχη του ΠΑΣΟΚ, η πραγματικότητα είναι η εξής:
«1) Η τροπολογία της Κυβέρνησης αφορά λιγότερο από το ένα τρίτο των δανειοληπτών που έχουν οφειλές από δάνεια σε ελβετικό φράγκο, δηλαδή αυτούς που έχουν σήμερα ενήμερες οφειλές. Όμως, και αυτοί οι δανειολήπτες ελάχιστη και αμφιλεγόμενη ανακούφιση μπορούν να αναμένουν.
– Με την τροπολογία οι δανειολήπτες καλούνται να αποδεχθούν, με τη μετατροπή των δανείων τους σε ευρώ, οριστικά και αμετάκλητα τις οικονομικά δυσβάσταχτες συνέπειες από την εφαρμογή της ακραίας συναλλαγματικής ισοτιμίας, προκειμένου να έχουν μία μικρή βελτίωση για το υπόλοιπο της οφειλής τους.
– Η βελτίωση του 15% στη σημερινή συναλλαγματική ισοτιμία (από 0,93) οδηγεί δάνεια που χορηγήθηκαν με ισοτιμία 1,67 και εξυπηρετήθηκαν σε ακραίες συναλλαγματικές ισοτιμίες, να μετατραπούν ως προς το υπόλοιπο οφειλής με ισοτιμία 1,07.
– Οι πληρωμές που πραγματοποίησαν οι δανειολήπτες στις δραματικά επιδεινωμένες συναλλαγματικές ισοτιμίες δεν λαμβάνονται υπόψη για τη μείωση της οφειλής.
– Όσα περισσότερα έχουν πληρώσει οι δανειολήπτες ελβετικού φράγκου για την εξυπηρέτηση του δανείου τους στις ισοτιμίες αυτές, τόσο πιο μικρό ή ασήμαντο γίνεται το όφελος της ρύθμισης.
– Δημιουργούνται κατηγορίες ευάλωτων δανειοληπτών για πιο βελτιωμένη μετατροπή του υπολοίπου οφειλής, ωστόσο, με τόσο ασφυκτικά εισοδηματικά και περιουσιακά όρια, σωρευτικά εφαρμοζόμενα, που είναι αμφίβολο αν κάποιοι τελικά εντάσσονται.
2) Όσοι ήδη έχουν μετατρέψει τα δάνεια από ελβετικό φράγκο σε ευρώ στις ακραίες ισοτιμίες, προκειμένου να προστατευτούν από περαιτέρω επιδείνωση, δεν έχουν κατά την Κυβέρνηση παρά να «χωνέψουν» οριστικά τη μεγάλη ζημία που υπέστησαν και δεν δικαιούνται να προσδοκούν καμία ανακούφιση.
3) Για τη μεγάλη πλειοψηφία των δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο, των οποίων το δάνειο έχει καταστεί ληξιπρόθεσμο ή αντιμετωπίζει κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, δεν προβλέπεται καμία μείωση της οφειλής. Οι δανειολήπτες αυτοί απλά παραπέμπονται στον εξωδικαστικό μηχανισμό. Παραπέμπονται δηλαδή σε εκείνον τον μηχανισμό:
– που οι προτάσεις που εξάγει, έχουν ως βάση για την ικανοποίηση των πιστωτών την αξία ρευστοποίησης της συνολικής περιουσίας του οφειλέτη, και μάλιστα πάνω από αυτή,
– που αδιαφορεί αν οι δόσεις της παραγόμενης πρότασης δεν καλύπτονται από τις εισοδηματικές δυνατότητες του οφειλέτη,
– που προβλέπει υψηλότερα επιτόκια εξυπηρέτησης,
– που προβλέπει στην πρώτη αδυναμία του οφειλέτη να εξυπηρετήσει τρεις συνεχόμενες δόσεις την αναβίωση και πάλι όλου του χρέους.
Οι πιο αδύναμοι δανειολήπτες, αυτοί που δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν τους μεγάλους κλυδωνισμούς της συναλλαγματικής ισοτιμίας και δεν θα έπρεπε ποτέ να τους έχει χορηγηθεί δάνειο σε συνάλλαγμα, ρίχνονται από την Κυβέρνηση στον Καιάδα.
4) Τέλος, η όποια ρύθμιση, για όσους ενταχθούν σε αυτή, έχει εκβιαστικό χαρακτήρα, δηλαδή απαιτεί την παραίτηση των δανειοληπτών από τη δικαστική αμφισβήτηση, συνεπώς και τα οφέλη που θα μπορούσαν να έχουν από μία θετική έκβαση των υποθέσεών τους στη Δικαιοσύνη. Η Κυβέρνηση αντιγράφει και μετατρέπει σε νομοθετική ρύθμιση τους γνωστούς καταχρηστικούς όρους των servicers, προφανώς καθ’ υπαγόρευσή τους».
Σημειώνουν τέλος ότι «η Κυβέρνηση οφείλει να αντιληφθεί ότι η υπόθεση των δανείων σε ελβετικό φράγκο είναι υπόθεση αποκατάστασης της αδικίας που έχουν υποστεί οι συγκεκριμένοι δανειολήπτες» και «δεν μπορεί, επομένως, να απουσιάζει από τη νομοθετική ρύθμιση η ανάληψη εκ μέρους των τραπεζών της ευθύνης που έχουν για την πρόκληση του προβλήματος». Όμως, καταλήγουν, «η τροπολογία της Κυβέρνησης εξαϋλώνει τις ευθύνες των τραπεζών, αφήνει ανέγγιχτες τις απαιτήσεις των funds και καλεί τους καταναλωτές να σηκώσουν τα βάρη της ασύδοτης και επιθετικής προώθησης των δανείων σε ελβετικό φράγκο από τις τράπεζες».
