Ο Μπετόβεν υπήρξε μεν ιδιοφυΐα στη σύνθεση και μοναδικός δεξιοτέχνης στο πιάνο, ήξερε, ωστόσο, πολύ καλά να κάνει δημόσιες σχέσεις και να «πουλάει» τον εαυτό του και το έργο του. Οι δεκάδες συνεργασίες του με μουσικούς οίκους, καθώς και οι εκατοντάδες επιτυχημένες συναυλίες του, τον κατέστησαν εύπορο για τα δεδομένα της εποχής. Αξιοσημείωτο είναι, βέβαια, πως λόγω αυτής της οικονομικής του άνεσης παρέμεινε ανεξάρτητος και αναλλοίωτος ως προς τα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα της εποχής σαν καλλιτέχνης, καθώς δεν ανήκε στην Αυλή, αλλά δεν εργάστηκε στην εκκλησία, σε αντίθεση με άλλους ταλαντούχους συνθέτες.
Από μικρή, ηλικία ο Λούντβιχ έμαθε μουσική κοντά στον πατέρα του, αλλά μαθήτευσε κοντά και σ’ άλλους δασκάλους, όπως τον οργανίστα Γκίλες φον ντεν Έεντεν, τον Τομπίας Φρίντριχ Πφάιφερ, και τον Φραντς Ροβαντίνι. Η μουσική του εκπαίδευση, που είχε ξεκινήσει ήδη από την ηλικία των 5, ήταν εντατική και σκληρή. Φήμες λένε, μάλιστα, πως ο Πφάιφερ πολλές φορές ανάγκαζε το μικρό Μπετόβεν να σηκωθεί το βράδυ από το κρεβάτι του για να μελετήσει.ο Μπετόβεν φάνηκε να αγάπησε τη μουσική, και το 1779 ξεκίνησε τις σπουδές του μαζί με τους καλύτερους καθηγητές μουσικής της Βόννης, όπως τον Κρίστιαν Γκότλομπ Νέεφε. Σε ηλικία μόλις 17 ετών, έχοντας ήδη γράψει την πρώτη του σύνθεση ταξιδεύει στη Βιέννη, όπου έχουν αναδειχθεί ποικίλες μουσικές προσωπικότητες της εποχής, με σκοπό να τον διδάξει ο θρυλικός Μότσαρτ. Λίγα χρόνια αργότερα, θα έρθει σε επαφή τον Γιόζεφ Χάυντν, όταν αυτός ταξίδευε προς το Λονδίνο και σταμάτησε στη Βόννη την περίοδο των Χριστουγέννων. Όταν θα ξανασυναντηθούν θα έρθουν σε συμφωνία κι ο Μπετόβεν θα μάθει στο πλευρό του σύνθεση και αντίστιξη. Ακόμα, χάριν στο Χάυντν ο Μπετόβεν θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει και να μαθητεύσει δίπλα στους Γιόχαν Γκέοργκ Άλμπρεχτσμπεργκερ και Αντόνιο Σαλιέρι.
