Οι κωμωδίες του ελληνικού κινηματογράφου μας έχουν χαρίσει ατελείωτες στιγμές γέλιου και διασκέδασης!
Αυτό όμως που κάνει ξεχωριστές αυτές τις ταινίες είναι οι ηθοποιοί που ενσάρκωσαν κωμικούς ρόλους που μέχρι σήμερα ελάχιστοι μπόρεσαν να φτάσουν σε επίπεδο ερμηνείας. Είναι μερικοί ηθοποιοί που οι πηγαίες ατάκες τους, οι εκφράσεις τους και όλες οι εκφάνσεις της ερμηνείας τους έδειξαν το μεγαλείο του ταλέντου τους.
Θυμόμαστε μερικούς από αυτούς που έμειναν ανεξίτηλοι στη μνήμη και στην καρδιά μας.
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος
Ίσως, ο “άρχοντας” της κωμωδίας! Οι ατάκες του έμειναν στην ιστορία σε πολλές ταινίες, αλλά ήταν εξίσου καλός και σε δραματικούς ρόλους, παρόλο που το ατού του ήταν οι κωμικοί. Στην πραγματικότητα, λέγεται ότι όπως και οι περισσότεροι κωμικοί, ήταν πολύ μοναχικός και απόμακρος άνθρωπος, που δε μιλούσε πολύ. Μερικές από τις ταινίες του που ξεχωρίζουμε είναι: «Το Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Η βίλα των οργίων» (1964), «Μια τρελή, τρελή οικογένεια» (1965), «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» (1967), «Για ποιον χτυπά η κουδούνα» (1968), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» (1968), κ.α.
Ατάκα – σταθμός: “Τη χούφτωσες; Χούφτωσ’τη, χούφτωσ’τη!”
Βασίλης Αυλωνίτης
Το μεγαλειώδες παρουσιαστικό του ήταν το πρώτο που τον χαρακτήριζε, μαζί με τις έντονες εκφράσεις στο πρόσωπό του. Συνήθως, συμπρωταγωνιστούσε με τους επίσης σπουδαίους κωμικούς Νίκο Ρίζο και Γεωργία Βασιλειάδου και ήταν πολύ αγαπητός στο κοινό. Ξεχωρίζουν οι ταινίες «Η ωραία των Αθηνών» (1954), «Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο» (1955), «Λατέρνα Φτώχεια και Γαρύφαλλο» (1957), «Ο Θησαυρός του Μακαρίτη» (1959), «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο Κοντός» (1960), «Η Χιονάτη και τα 7 Γεροντοπαλίκαρα» (1960), «Οι Γαμπροί της Ευτυχίας».
Ατάκα – σταθμός: (Ρίζος: Και είναι μεγάλη η αδερφή σου;) “Μεγάλη …Δεν είναι και σαν την Πελοπόννησο”
Νίκος Σταυρίδης
Το αδύνατο σώμα, η μεγάλη μύτη του και οι αστείες εκφράσεις του ήταν το σήμα κατατεθέν του και συνήθως είχε το ρόλο του γκρινιάρη ή ζηλιάρη σύζυγου. Από τους “τιτάνες” της κωμωδίας, ο Σταυρίδης έπαιξε σε πολλές ταινίες τις δεκαετίες του ’50 και ’60, ενώ οι πιο διάσημες είναι: “Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα” (1960), “Ευτυχώς τρελάθηκα” (1961), “Τρίτη και 13” (1963) και “Κίτρινα Γάντια” (1960).
Ατάκα-σταθμός: “Πρόσεχε μουστάκια, γιατί θα φάμε τα μουστάκια μας! Κι επειδή εγώ δεν έχω, ότι φάμε θα το φάμε από το δικό σου!”
Γεωργία Βασιλειάδου
Η πιο όμορφη “άσχημη” του ελληνικού σινεμά. Μπήκε στον κινηματογράφο σε σχετικά μεγάλη ηλικία, αλλά το πέρασμά της ήταν ανεξίτηλο. Έπαιζε συνήθως το ρόλο της άσχημης και ανύπαντρης αδερφής, αυτοσαρκαζόταν και οι ατάκες της ήταν επικές! Οι γνωστότερες ταινίες της είναι: «Η ωραία των Αθηνών» (1954), «Η θεία από το Σικάγο» (1957), «Η κυρά μας η μαμή» (1958), «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959).
Ατάκα-σταθμός: “Τι να την κάνεις την απόδειξη; Αν είναι να σε κλέψουν σε κλέβουν και με απόδειξη!”
Ντίνος Ηλιόπουλος
Ο Ηλιόπουλος ήταν ακόμα ένας από τους κλασικούς κωμικούς με αγάπη για το γυναικείο φύλο. Έπαιξε σε αναρίθμητες ταινίες με πιο χαρακτηριστικές τις : «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος» (1960), «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1963), «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963), «Το Δόλωμα» (1964), «Η Κοροϊδάρα» (1967).
Ατάκα – σταθμός: “Λοιπόν δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σήμερα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε!”
