Ένα άγαλμα της θεάς Αθηνάς – σύμβολο της ελευθερίας της Κρήτης, δίχασε τους Χανιώτες από το 1937 έως το 1970 που έστεκε στους Τάφους των Βενιζέλων. Σήμερα, ό,τι απέμεινε από την καταστροφή του, διάσπαρτο στην περιοχή, σύμβολο μιας κοινωνίας που αδιαφορεί για το παρελθόν, προσπερνά το παρόν και υπονομεύει το μέλλον της.
Το άγαλμα απεικόνιζε την θεά Αθηνά και ήταν αφιερωμένο στην επέτειο 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τον τουρκικό ζυγό. Το άγαλμα της Ελευθερίας με ύψος 17 μ., που δέσποζε για περισσότερα από 30 χρόνια στην περιοχή του προφήτη Ηλία, στους τάφους των βενιζέλων, ήταν τοποθετημένο σε κλιμακωτό βάθρο που κατέληγε στην κορυφή του σε σχήμα οβίδας που εκρίγνυνται και η ελευθερία έβγαινε μέσα από τη φωτιά φορώντας αρχαϊκή περικεφαλαία και κρατώντας ασπίδα στο αριστερό χέρι και δόρυ στο δεξί. Η ιδέα για την δημιουργία του αγάλματος ανήκε στον Ιωάννη Ηλιάκη και το φιλοτέχνησε ο γλύπτης Θ. Θωμόπουλος, ο οποίος στην πορεία του χρόνου κατηγορήθηκε άδικα για κακοτεχνία. Πέθανε πριν προλάβει να το τελειώσει. Την ευθύνη στην κακοτεχνια έφερε ο γλύπτης που ανέλαβε την αποπεράτωση του, ο Μιχάλης Τόμπρος.
Το γλυπτό επιβίωσε, ακόμα και βομβαρδισμών, από το 1937 μέχρι το 1970 που το άγαλμα απομακρύνθηκε. Ήταν στραμμένο προς τα δυτικά της πόλης των Χανίων και η ιδέα πίσω από το τεράστιο μέγεθός του, ήταν για να είναι ορατό από τα πλοία που προσέγγιζαν στο λιμάνι των Χανίων.
Γύρω στο 1970 η παρουσία του προφανώς ενοχλούσε κάποιους και με πρόσχημα το “χτύπημα από κεραυνό” το γκρέμισαν. Ο κεραυνός έπεσε στο κεφάλι του αγάλματος και το απέκοψε, όπως και τον δεξιό βραχίονα που κρατούσε το δόρυ. Έπειτα με απόφαση του ΕΟΤ το άγαλμα απομακρύνθηκε από την θέση του λόγω απολλοτρίωσης εδαφικής έκτασης. Τα κομμάτια του έμεναν σε παραπλήσιο χώρο στον Προφήτη Ηλία για χρόνια. Πολλά από αυτά χάθηκαν, άγνωστο πώς και κάποιες προσπάθειες αργότερα για φιλοτέχνηση νέου αγάλματος έπεσαν στο κενό. Τα κομμάτια που έχουν απομείνει μπορεί να τα δει κανείς, κατά την είσοδο του στον χώρο των Τάφων των Βενιζέλων.
