Τα τελευταία χρόνια πολλές εταιρείες έχουν επενδύσει μεγάλα ποσά στην εξέλιξη νέων τεχνολογιών με στόχο την προστασία του αναβάτη. Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα, είναι ο αερόσακος που συναντάμε πλέον σε μπουφάν και αγωνιστικές φόρμες. Αρχικά, τα μπουφάν και τα γιλέκα με αερόσακο συνδέονταν με τη μοτοσυκλέτα μέσω σπιράλ καλωδίου. Κατά την πτώση, όταν ο αναβάτης έφευγε από τη μοτοσυκλέτα, ο αερόσακος άνοιγε. Τα τελευταίας γενιάς συστήματα χρησιμοποιούν αλγόριθμους και πολλά εξαρτήματα που συνδυάζονται προκειμένου να έχουμε ένα εξαιρετικά ακριβές και αποτελεσματικό σύστημα ασφάλειας, που δεν απαιτεί σύνδεση με τη μοτοσυκλέτα και ενεργοποιείται ταχύτερα.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα γιλέκο που φοριέται κάτω από το μπουφάν ή τη φόρμα και έχει ενσωματωμένο τον αερόσακο. Σε περίπτωση πτώσης, αυτός ανοίγει σε κλάσματα δευτερολέπτου και προστατεύει τις κλείδες, τα πλευρά και τον θώρακα του αναβάτη. Τα συστήματα αυτά αναγνωρίζουν την πτώση χάρη σε επιταχυνσιόμετρα, γυροσκόπια, ενώ χρησιμοποιούνται και GPS. Οι αισθητήρες αυτοί στέλνουν δεδομένα στην κεντρική μονάδα περίπου 1000 φορές το δευτερόλεπτο. Η χρήση πολλαπλών αισθητήρων λειτουργεί ως δικλείδα ασφαλείας, ώστε να αποφευχθεί το άνοιγμα του αερόσακου χωρίς λόγο. Δηλαδή, αν ένας αισθητήρας επιτάχυνσης αντιληφθεί πτώση, αλλά ένας άλλος όχι, ο αερόσακος δεν θα ανοίξει.
Τα υλικά κατασκευής που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι πολύ εξελιγμένα. Εκατομμύρια μικροσκοπικοί θύλακες στο εσωτερικό του αερόσακου, επιτρέπουν το άμεσο και ομοιόμορφο «φούσκωμα» του γιλέκου μέσα σε 45 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης ο χρόνος που χρειάζεται για να ανοιγοκλείσουμε τα μάτια μας είναι 300 με 400 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Για την πλήρωση του αερόσακου συνήθως χρησιμοποιείται ήλιο και αργό, ενώ μπορεί να υπάρχουν δυο δοχεία, ώστε να μην μείνει απροστάτευτος ο αναβάτης, αν χρειαστεί να συνεχίσει μετά από πτώση.
Όπως συνήθως συμβαίνει με τις μεγαλύτερες καινοτομίες στον χώρο της μοτοσυκλέτας, οι αερόσακοι εξελίχθηκαν μέσα από τους αγώνες και σήμερα οι κορυφαίες εταιρείες παρέχουν επιλογές για χρήση σε πίστα ή δρόμο. Οι διαφορές τους εντοπίζονται στα σημεία που παρέχεται η προστασία και στο γεγονός ότι τα συστήματα που προορίζονται για πίστα μπορούν να παραμετροποιηθούν μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή. Επίσης, επειδή σε συνθήκες αγώνα δεν αναμένονται χαμηλές ταχύτητες, ο αερόσακος δεν ανοίγει αν η ταχύτητα δεν ξεπεράσει κάποιο προκαθορισμένο όριο (εδώ μπαίνουν στο παιχνίδι τα ενσωματωμένα GPS). Αντίθετα, σε αυτούς που προορίζονται για χρήση σε δρόμο, έχει προβλεφθεί η πιθανότητα κάποιος αναβάτης να χτυπηθεί σταματημένος από αυτοκίνητο.
