Η μουστάρδα τρώγεται εδώ και αιώνες. Για την ακρίβεια, το φυτό από το οποίο προκύπτει το καρύκευμα, είναι ανάμεσα στα πρώτα φυτά που καλλιεργήθηκαν ποτέ.
Υπάρχουν διάφορα είδη φυτών από τα οποία προκύπτει η μουστάρδα, της οικογένειας των βρασσικιδών και των σταυρανθών. Για πρώτη φορά υπήρξε αναφορά για το φυτό στην αρχαία Κίνα, πριν από περίπου 7 χιλιετίες. Πριν μετατραπούν σε καρύκευμα, οι σπόροι που μαζεύονταν χρησιμοποιούνταν ως μπαχαρικό και ως φάρμακο. Γραπτά από τους Ινδούς και τους Σουμέριους το 2.000 π.Χ., αναφέρουν ότι χρησιμοποιούνταν με αυτόν τον τρόπο.
Σε μορφή πάστας ή σως, η μουστάρδα εμφανίστηκε περίπου 2.500 χρόνια πριν. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι, ανάμειξαν σπόρους μουστάρδας με μούστο (απ’ όπου μάλλον προκύπτει και το όνομά της) για να δημιουργήσουν ένα λείο μείγμα. Στην αρχή δεν χρησιμοποιούνταν για φαγητό, αλλά για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Ο λόγος ήταν γιατί οι σπόροι της μουστάρδας είναι πλούσιοι σε ενώσεις που ονομάζονται γλυκοσυνολικά, που όταν διασπαστούν παράγουν ισχυρά αντιοξειδωτικά που καταπολεμούν τις φλεγμονές.
Οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν της φαρμακευτικές ιδιότητες της μουστάρδας σχεδόν σε όλες τις ασθένειες. Ο Ιπποκράτης είχε επαινέσει ακόμα και την ικανότητα του να απαλύνει τους πονοκεφάλους αλλά και τους πόνους στο σώμα. Πολλοί από τους λόγοι που έγινε χρήση της στο παρελθόν δεν γίνονται αποδεκτοί από τη σημερινή επιστήμη, όπως όταν η αρχαίοι Ρωμαίοι τη χρησιμοποίησαν κατά της επιληψίας. Ωστόσο, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στην ολιστική θεραπεία για την αρθρίτιδα, τον πονόλαιμο και τους πόνους στην πλάτη.
